Za sobą samym szczególnie nie przepadał, ale do innych żywił niechęć tak wielką, że siebie samego jakoś znosił.

 

 

Shane Kingston

W skrócie: dziewiętnaście lat, wilkołak, bez stada, homoseksualny, pochodzi z Chicago, kradnie, bije, walczy, bierze to co chce i nie pyta.

Jest nienormalny. Wyssał to z mlekiem matki albo dostał w prezencie wraz z kolejnym uderzeniem od ojca. Sposób nie ma większego znaczenia, gdy staje się w obliczu kogoś pozbawionego zahamowań, zagrażającego życiu. To nie ugryzienie spowodowało zastrzyk szaleństwa, ono było zawsze. Trzeba jednak przyznać, że od czasu wypadku wszystko tylko się pogłębiło. Nie naprawisz go. Nie wywołasz w nim poczucia winy. Nie znajdziesz współczucia. Jest pęknięty. To nic nowego. Dziewiętnastoletni gówniarz, który w razie problemu  radzi sobie za pomocą agresji. Nietypowy, zaskakujący, stawiający moralność pod znakiem zapytania. Nie przyznaje się do wielu rzeczy, ma mnóstwo sekretów, wierzy we własne pięści.

Został ugryziony dopiero przed miesiącem i ma za sobą jedną pełną przemianę. Zupełnie nad sobą nie panuje, co jednak głównie ustosunkowane jest jego charakterem, nie samym wilkołactwem. Wyszedł z domu i już nie wrócił, prawie wykrwawił się w lesie. Od tamtej pory dostarcza światu jeszcze więcej problemów niż wcześniej. Nie ma większych problemów z akceptacją nowego odkrycia, chociaż niezwykle irytuje go ogon. Do Salem dotarł przypadkiem i nie wie jeszcze czy zagrzeje tu miejsce. Póki co, je, pieprzy i nie robi dobrego wrażenia.

Krótko, lecz treściwie.

Umberto Eco w tytule.

Noel Fisher.